“Właściwie potęga talentu może być jednakowa u dwóch artystów, a tylko zakres ich działalności jest różny. My jednak nigdy nie zgodzimy się z tym, żeby poeta użytkujący swój talent na wzorcowe opisy listków i strumyczków, mógł mieć to samo znaczenie, co artysta, który z równą siłą talentu umie odtworzyć na przykład zjawiska życia społecznego”.

Pojęcie artysty definiuje się jako „osobę, która tworzy (wykonuje) przedmiot materialny lub dzieło niematerialne charakteryzujące dzieło sztuki. Artysta-twórca różni się od rzemieślnika-wykonawcy tym, że tworzy dzieło według własnego koncept, nadając dziełu jego wyjątkowość Osobowość. Artystą może być każdy bez względu na specjalizację artystyczną. W zależności od rodzaju kreacji, wykonania profesjonalnego lub nie, artysta będzie posiadał oznaczenie związane ze swoją specjalizacją, np.: artysta plastyk, artysta muzyk” . Termin artysta zmienił swoje historyczne znaczenie, a my wciąż jesteśmy świadkami jego ciągłej zmiany, świadczącej o braku możliwości dostosowania definicji encyklopedycznych do definiowanych przez nie pojęć.

W samej formule książki wyłania się wyraźny podział środowiska artystycznego. Nathalie Moureau i Dominique Sagot-Duvauroux również potwierdzają te podziały w swojej publikacji, wymieniając cztery podstawowe kategorie. Pierwsza to „zintegrowani profesjonaliści”, którzy dokładnie znają zasady i przepisy poruszania się po środowisku iw pełni z nich korzystają. Drugi to „artysta naiwny”, który nie odgrywa żadnej roli w społeczności i całkowicie odrzuca wszystkie zasady. Pasjonują się sztuką, ale nie istnieją w obiegu, ale to nie znaczy, że ich sztuka nie ma odbiorców. „Freelancerzy” to artyści uznani przez oficjalne organy, choć nie wyrażają chęci dostosowania się do panujących na rynku reguł. Zazwyczaj utrzymują się z nauczania lub zamówień publicznych. Ostatnią i najliczniejszą kategorią jest artysta, którego prace często sprzedawane są na aukcjach sztuki.

Przez długi czas artysta był postrzegany jako rzemieślnik, który musiał przestrzegać dobrze zdefiniowanych, obowiązujących zasad ikonograficznych. Wytwarzają jedynie przedmioty o wartości dekoracyjnej, a co najważniejsze, wymagają wysokiego stopnia kunsztu. Z czasem uświadomili sobie swoje artystyczne znaczenie i indywidualizm. Artysta nie jest już handlarzem niskiego poziomu, ale uczonym człowiekiem o wrodzonym pięknie i guście. Zmiany te zmieniają relację między artystą a przekazem. To właśnie ta informacja jest integralną częścią statusu i pozycji artysty na rynku sztuki, klasyfikując go i umieszczając w powyższych kategoriach. Prowadzi to do wyobrażenia artysty podkreślającego przynależność do określonej klasy i ukazującego jej instytucjonalność oraz uwikłanie w społeczno-ekonomiczny podział pracy.